به گزارش قدس آنلاین،  تصمیم‌گیری و سیاستگذاری‌های دست‌اندرکاران برگزاری  جشنواره فیلم فجر،‌ دوره سی و سوم  جشنواره را با تغییری اساسی در شکل و نوع اجرا مواجه کرد. در این دوره جداسازی بخش بین‌الملل از ملی صورت گرفت، در شرایطی که از ابتدا در صحبت مدیران بحث توجه به سینمای منطقه مدنظر بود اما در طول این دو دوره هیچ توفیقی در سینمای منطقه کسب نشد.

با توجه به روند تفکیک بخش بین‌الملل از بخش سینمای ایران شاهد این مهم هستیم که این جداسازی فاقد ساز و کارهای منطقی است و این سوال در نظر هر مخاطبی شکل می‌گیرد که  آیا جداسازی بخش بین الملل از سینمای ملی توانسته جایگاه و اعتبار جشنواره فیلم فجر را ارتقا دهد؟

در طول دو سال برگزاری جشنواره در سطح جهانی به نظر می آید تنها «هدف» برگزاری جشنواره است و بخش بین‌الملل تنها یک عنوان است. همانطور که مقررات جشنواره برای برگزاری در سطح ملی، بومی سازی نشد در بخش بین‌الملل هم  موفقیت چندانی کسب نکردیم. 

وقتی از جشنواره بین‌المللی نام می‌بریم باید از الزامات و استانداردهای جهانی تبعیت کنیم. در سال گذشته درباره این استانداردها تنها عدم اعلام هیات انتخاب برای گزینش فیلم ها را شاهد بودیم. اگر توجه درستی به آثار ارایه شده در بخش ملی امسال و سال گذشته بیاندازیم خواهیم دید آثار معدودی با کیفیت استانداردهای جهانی ساخته شدند. نکته جالب دیگر این که فیلم‌هایی که با استانداردهای جهانی ساخته می‌شوند شانس خود را برای اکران در یک جشنواره بین‌المللی به حضور در جشنواره فیلم جهانی ترجیح می‌دهند زیرا یکی از الزامات حضور در جشنواره های جهانی نمایش اولین بار فیلم مورد نظر است. با این توصیفات جشنواره وجهه جهانی خود را از دست می‌دهد. این در حالی است که  هزینه برگزاری این جشنواره می تواند صرف بخش سینمای ملی و جوایز ارزنده‌تر به فیلمسازان داخلی شود.

نکته مهم دیگر اینکه، جشنواره جهانی فجر در شرایطی آغاز به کار می‌کند که زمان برگزاری آن نزدیک به برگزاری جشنواره کن است و این نزدیکی باعث می‌شود که اکثر فیلمسازان یا علاقمندان به بازار ایران هم برای حضور در ایران و استفاده بازار جشنواره دچار تردید شوند.

در دو سال برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر به صورت مستقل مشخص نشد منظور از برگزاری این جشنواره تأثیرگذاری در چه حوزه ای است. قصد داریم در سینمای خاورمیانه، آسیا و یا سینمای دنیا تأثیر گذار باشیم.

وفور جشنواره های سینمایی در دنیا که در سطوح و استانداردهای بالاتری اقدام به برگزاری جشنواره بین المللی می کنند، جداسازی این جشنواره از جشنواره ملی را زیر سوال می برد. این جشنواره در سطحی که برگزار می شود  نمی تواند در حد  جشنواره‌های درجه یک منطقه نیز ارتقاء یابد حتی اگر با رایزنی های محمد مهدی عسگرپور در میان رویدادهای ثبت شده فیاپف هم  قرار گیرد باز هم نمی تواند به دلیل محدودیتهایی که در انتخاب فیلم دارد در سطح منطقه تاثیرگذار باشد. 

منبع: فارس